ระยะเวลาและความสำเร็จในการเพาะเมล็ดพันธุ์ไม้พื้นเมืองโดยตรงเพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศป่าเขตร้อนในภาคเหนือ

บทคัดย่อ: 

การเพาะเมล็ดโดยตรง (การหว่านเมล็ดลงดินโดยตรง) อาจเป็นวิธีการฟื้นฟูป่าที่คุ้มค่า ซึ่งสามารถทดแทนหรือเสริมการปลูกต้นไม้แบบเดิมได้ภายใต้เงื่อนไขบางประการ อย่างไรก็ตามผลของระยะเวลาต่อทั้งความสำเร็จและความสามารถในการเพาะเมล็ดโดยตรงได้รับความสนใจที่น้อย ดังนั้นในการศึกษาครั้งนี้จึงได้พิจารณาระยะเวลาในการหว่านเมล็ดต่อประสิทธิภาพของการเพาะเมล็ดโดยตรงในแง่ของผลผลิต (จำนวนต้นกล้าที่กำหนดต่อเมล็ดที่หว่าน 10 เมล็ด) และการเจริญเติบโตของต้นกล้า เราได้ทดสอบสมมติฐานที่ว่าเมล็ดพันธุ์ที่เก็บและหว่านในช่วงต้นฤดูฝนมีความงอกสูงและรวดเร็วมากขึ้นและต้นกล้าที่ได้ผลมีประสิทธิภาพดีกว่าเมื่อเทียบกับที่หว่านทันทีหลังการเก็บเมล็ด มีการรวบรวมเมล็ดพันธุ์ของต้นไม้พื้นเมือง 17 ชนิดตามฤดูกาลที่แห้งแล้งในที่ดอนและป่าดิบชื้น ได้มีการทำซ้ำ 3 ครั้ง (50 เมล็ดต่อการจำลอง) ถูกหว่านลงในที่ดินเสื่อมโทรมโดยตรงหลังจากเก็บได้ไม่นานและเปรียบเทียบกับเมล็ดพันธุ์ที่เก็บไว้โดยหว่านในช่วงต้นฤดูฝน ชุดเมล็ดพันธุ์ควบคุมยังงอกในเรือนเพาะชำเพื่อเปรียบเทียบ บันทึกการงอกของเมล็ดทุกสัปดาห์และมีการบันทึกการเจริญเติบโตและการอยู่รอดของต้นกล้าเป็นระยะ ผลลัพธ์ของเราไม่สนับสนุนสมมติฐานข้างต้น ความแตกต่างของผลผลิตเฉลี่ย (จำนวนต้นกล้าต่อเมล็ดที่หว่าน 100 เมล็ด) และการเจริญเติบโตระหว่างสองครั้งในการหว่านไม่มีนัยสำคัญ เปอร์เซ็นต์การงอกและความยาวเฉลี่ยของการพักตัว (MLD) ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระยะเวลาการหว่านยกเว้น Artocarpus lacucha และ Horsfeldia amygdalina ซึ่งเมล็ดจะงอกได้ดีทันทีหลังการเก็บเมล็ดมากกว่าหลังการเก็บ (p <0.01) การเก็บรักษาสั้นลงความยาวเฉลี่ยของการพักตัวของ Hovenia dulcis, Melia azedarach, Phyllanthus emblica, Prunus cerasoides และ Spondias pinnata seeds (p <0.01) การเจริญเติบโตของต้นกล้าบางชนิดเทียบกับค่าที่รายงานของต้นกล้าที่ปลูก (P. cerasoides, M. azedarach และ B. variegata) โดยไม่คำนึงถึงระยะเวลาการหว่าน ระยะเวลาของการเพาะเมล็ดโดยตรงดูเหมือนจะไม่สำคัญ สิ่งนี้ช่วยให้ผู้จัดการโครงการฟื้นฟูป่ามีความยืดหยุ่นในการใช้เทคนิคนี้เป็นเครื่องมือในการฟื้นฟู ข้อดีและข้อเสียของการเพาะเมล็ดโดยตรงหลังการเก็บเมล็ดหรือเมื่อเริ่มต้นฝนถูกเปรียบเทียบกับการปลูกต้นไม้ทั่วไป เราสรุปได้ว่าการคัดเลือกสายพันธุ์มีความสำคัญมากกว่าระยะเวลาเมื่อมีการเพาะเมล็ดโดยตรงสำหรับโครงการฟื้นฟูป่า (ยกเว้นชนิดพันธุ์ที่บิดพลิ้วซึ่งสามารถเพาะเมล็ดได้โดยตรงหลังจากเก็บเมล็ดได้ไม่นาน) จากการศึกษานี้แนะนำให้ใช้ Adenanthera microsperma, Bauhinia variegata, Melia azedarach, Phyllanthus emblica และ Prunus cerasoides สำหรับการเพาะเมล็ดโดยตรงเพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศป่าดิบชื้นที่แห้งแล้งตามฤดูกาลในภาคเหนือของประเทศไทยและในพื้นที่อื่น ๆ ในช่วงพันธุ์ตามธรรมชาติ