นิยามการฟื้นฟูป่าเพื่อการอนุรักษ์สัตว์ป่า

เป็นที่ทราบกันว่าการตัดไม้ทำลายป่าในเขตร้อนเป็นหนึ่งในภัยคุกคามร้ายแรงต่อสัตว์ป่าบนโลกทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ 20 มีการเปลี่ยนแปลงทัศนคติอย่างรวดเร็วต่อปัญหานี้และความพยายามเชิงนวัตกรรมบางอย่างในการคิดค้นวิธีการแก้ปัญหา ในหลายพื้นที่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การผลิตไม้โดยการตัดไม้จากป่าธรรมชาติกำลังกลายเป็นอดีตไป ไม่เพียงเพราะศักยภาพทางเศรษฐกิจของพื้นที่ป่าไม้ที่การตัดไม้ลดน้อยลงเท่านั้น แต่ยังเป็นผลมาจากการต่อต้านของสาธารณชนที่เพิ่มขึ้นอีกด้วย บางประเทศ เช่น ประเทศไทย ได้สั่งห้ามการตัดไม้เชิงพาณิชย์ในป่าธรรมชาติโดยสมบูรณ์ ในขณะที่ประเทศอื่นๆ ได้กำหนดการควบคุมที่เข้มงวดยิ่งขึ้น ในความพยายามที่จะผลิตไม้อย่างยั่งยืน เนื่องจากอุตสาหกรรมการตัดไม้แบบดั้งเดิมอยู่ภายใต้ความกดดัน จึงมีการสร้างพื้นที่ปลูกสวนไม้เพิ่มมากขึ้น โดยคาดหวังว่าสวนยูคาลิปตัส ต้นสน ไม้สัก ฯลฯ จำนวนมากจะตอบสนองความต้องการไม้ซุง กระดาษ ไม้ฟืน ฯลฯ ที่เพิ่มขึ้น แม้ว่าสวนป่าจะเป็นสิ่งจำเป็นในการจัดหาผลิตภัณฑ์จากไม้ แต่ก็ไม่ได้ให้ที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมสำหรับพืชและสัตว์หลายล้านชนิดที่เคยอาศัยอยู่ในระบบนิเวศป่าที่กำลังถูกแทนที่ด้วยสวนเหล่านั้น ภายในพื้นที่อนุรักษ์ เช่น อุทยานแห่งชาติและเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า การปลูกป่าควรตอบสนองความต้องการของสัตว์ป่ามากกว่าอุตสาหกรรมไม้ สำหรับเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ซึ่งมีระบบพื้นที่คุ้มครองที่ครอบคลุม (KASHIO, 2000) อย่างไรก็ตาม พื้นที่จำนวนมากเหล่านี้ครอบคลุมพื้นที่ป่าขนาดใหญ่ที่ถูกทำลายหรือเสื่อมโทรมซึ่งจำเป็นต้องได้รับการฟื้นฟูป่า โดยเฉพาะเพื่อการอนุรักษ์สัตว์ป่าและการปกป้องสิ่งแวดล้อม

For the complete volume please click here.