ประสิทธิภาพของพรรณไม้ท้องถิ่น 6 ชนิด เพื่อการฟื้นฟูป่าในภาคเหนือของประเทศไทยและการตอบสนองของพรรณไม้ต่อการใส่ปุ๋ย

บทนำ: ศึกษาประสิทธิภาพของพรรณไม้ท้องถิ่น 6 ชนิด เพื่อการฟื้นฟูป่าในพื้นที่ลุ่มน้ำที่เสื่อมโทรมในอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย ประเทศไทย และการตอบสนองของพรรณไม้ 4 ชนิดต่อการใส่ปุ๋ย สายพันธุ์ได้รับเลือกจากศักยภาพได้แก่ 1) กำจัดวัชพืชได้อย่างรวดเร็ว และ 2) เพิ่มความมากชนิดของพรรณไม้ด้วยการดึงดูดสัตว์ป่าที่กระจายเมล็ดพืช

พรรณไม้ทุกชนิดมีการเจริญเติบโตที่ดี ยกเว้น Gmelina arborea สำหรับดัชนีประสิทธิภาพสัมพัทธ์ประกอบด้วยอัตราการรอดชีวิตและอัตราการเติบโตสัมพัทธ์เท่ากับ 87.5 สำหรับ Erythrina subumbrans, 45.3 สำหรับ Melia toosendan, 36.9 สำหรับ Prunus cerasoides, 32.5 สำหรับ Sapindus rarak, 22.2 สำหรับ Hovenia dulcis และ 3.5 สำหรับ Gmelina arborea

การใส่ปุ๋ยจะให้ตอนปลูก และ 2 ครั้งในฤดูฝนปีแรกหลังปลูกทำให้ได้ประสิทธิภาพมากกว่าการใส่ปุ๋ยเฉพาะตอนปลูก แม้ว่าปริมาณปุ๋ยสูงสุด (200 กรัม หลังปลูกและสองครั้งในฤดูฝน) ส่งผลให้มีอัตราการเติบโตสูงสุด แต่ก็ลดการอยู่รอดของกล้าไม้ที่ปลูกด้วย สำหรับการเลือกผสมพรรณไม้ท้องถิ่น การให้ปุ๋ยที่แนะนำคือปุ๋ย 50-100 กรัม ใส่หลังจากปลูกทันที และอย่างน้อยสองครั้งในช่วงฤดูฝนแรก ซึ่งจำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อพิจารณาว่าการใส่ปุ๋ยบ่อยขึ้นจะช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานต่อไปได้หรือไม่