ประสิทธิผลของการเพาะเมล็ดโดยตรงเพื่อฟื้นฟูป่าบนพื้นที่เสื่อมโทรมอย่างรุนแรงในจังหวัดลำปางประเทศไทย

บทคัดย่อ: การศึกษานี้ทดสอบประสิทธิภาพของการเพาะเมล็ดโดยตรงเพื่อสร้างพรรณไม้โครงสร้างสำหรับการฟื้นฟูระบบนิเวศของป่าไม้ที่เหมืองลิกไนต์แบบเปิดในประเทศไทยที่จังหวัดลำปาง โดยแผนการทดลองแบบบล็อกสุ่มสมบูรณ์ ทดสอบต้นไม้ 5 ชนิด (Afzelia xylocarpa (Kurz) Craib, Eugenia cumini (L. ) Druce, Ficus racemosa Roxb., Gmelina arborea Roxb. และ Schleichera oleosa (Lour.) Oken) โดยการปรับปรุงซับสเตรต 5 อย่างและการซ้ำ 3 ครั้ง เปอร์เซ็นต์การงอกสูงที่สุดคือ Afzelia xylocarpa (88.1%) และต่ำสุดคือ Ficus racemosa (5.9%) การปรับปรุงซับสเตรตไม่มีผลกระทบต่อทั้งการงอกของเมล็ดและการสร้างต้นกล้าสำหรับทุกสายพันธุ์ที่ทดสอบ Schleichera oleosa มีเปอร์เซ็นต์การสร้างต้นกล้าสูงสุด (45%) ตามด้วย Afzelia xylocarpa (40%) ระบบการให้คะแนนความเหมาะสมระบุว่าทั้งสองชนิดนี้เหมาะสมที่สุดสำหรับการเพาะเมล็ดโดยตรงเพื่อเสริมเทคนิคอื่น ๆ ในการฟื้นฟูพื้นที่เหมืองในภาคเหนือของประเทศไทยซึ่งจำเป็นต้องมีการสร้างพรรณไม้ป่าพื้นเมืองเพื่อการฟื้นฟูความหลากหลายทางชีวภาพ